Poniedziałek, druga w nocy. Cały spocony, głodny i objuczony torbami, przekraczam próg swojego ciemnego mieszkania. Łokciem włączam światło i ciskam torby na podłogę (metaforczynie; w końcu nie chcę popsuć laptopa). „Warto było”, myślę sam do siebie. Czytaj dalej →